Mercedes-Benz W111''' – generacja limuzyn klasy wyższej, zaprezentowana na salonie samochodowym we Frankfurcie w 1959 roku. Niedługo potem zadebiutowały modele W112 i W110, oparte na podobnych rozwiązaniach konstrukcyjnych i stylistycznych.

Opis modelu


Seria W111''' zastąpiła w ofercie popularnego "Pontona" (W105/W180/W128), toteż napędzana była tym samym, 6-cylindrowym  silnikiem (typ M180''/M127''). Seria W112''' zaś uchodziła za bardziej luksusową - miała mocniejszy, również 6-cylindrowy silnik, przedłużone o 10 cm nadwozie oraz była standardowo wyposażona w pneumatyczne zawieszenie. Modele o kodzie W110''' natomiast były adresowane do uboższej klienteli - napędzały je silniki 4-cylindrowe (w tym również diesle), nadwozie pozbawione było wielu chromowanych wykończeń.

Wspólną cechą wszystkich trzech modeli były charakterystyczne zakończenia kantów klapy bagażnika. Niemcy nazwali ten zabieg stylistyczny Heckflosse (niem. heck - tył, Flosse - płetwa), anglicy zaś - Fintail (ang. tail - tył, fin - płetwa). Owe "płetwy z tyłu", zaprojektowane przez zespół Karla Wilferta, nawiązywały do stylistyki ówczesnych amerykańskich krążowników (m.in. Cadillac Eldorado, Buick Le Sabre). Miało to ułatwić modelom Mercedesa debiut w USA.

W111''', choć nie był konstrukcją całkiem nową (zawieszenie i silnik "odziedziczone" po "Pontonie"), zawierał kilka innowacyjnych rozwiązań. Najważniejszym z nich były strefy kontrolowanego zgniotu, które w razie wypadku pochłaniały energię, pozwalając tym samym zachować sztywność kabinie pasażerskiej.

Modele (Sedan)
Seria I (1959-1965)
W 1959 do produkcji wdrożono:
'''220b
'''220Sb
'''220SEb
Litera "b" w nazewnictwie modeli W111''' pierwszej serii nawiązuje do litery "a" figurującej w nazwach (niektórych) modeli poprzednika - "Pontona". Przez ówczesnych inżynierów Mercedesa, W111 nazywany był po prostu "Pontonem B". Litera istniała jednak tylko formalnie - nigdy nie widniała obok emblematów na klapie bagażnika (tam tylko: '''220''', '''220S lub '''220SE).

Wszystkie trzy modele napędzane były rzędowym, 6-cylindrowym silnikiem benzynowym o pojemności 2195 cm³, przy czym różniły się układem zasilania w paliwo - '''220''' i '''220S wyposażone były w dwa gaźniki Solexa (typ M180''), '''220SE zaś - w pompę wtryskową Boscha (typ M127''). Standardowo silniki sprzężone były z manualną skrzynią biegów. W modelach '''220S/SE za dopłatą dostępny był czterobiegowy automat.

Wersje różniły się od siebie wyposażeniem standardowym i wyglądem zewnętrznym. '''220''' stanowił najuboższy wariant. Od swoich "bogatszych" braci różnił się m.in.:
kołpakami (pozbawionymi ozdobnego, chromowanego rantu z dwunastoma otworami);
pasem przednim (dokładniej, przestrzenią między grillem a światłami, ozdobioną nie dwoma, jak w '''220S/SE, lecz jednym poziomym, chromowanym paskiem);
"płetwami" (ich pozioma część jest pozbawiona chromowanej listwy, obecnej w '''220S/SE);
tylnymi światłami (mniejsze, inaczej ukształtowane, niż w '''220S/SE);
zderzakami (pojedyncze, podczas gdy w '''220S/SE - podwójne).

W 1963 W111''' przeszedł kilka drobnych zmian. Były to m.in.:
nowe umiejscowienie lusterka bocznego (na drzwiach, a nie, jak dotąd, na lewym błotniku);
nowy kształt świateł w modelu '''220''' (wygładzona powierzchnia).

Wytwarzanie pierwszej serii W111''' zakończono w 1965. Wyprodukowano prawie 297 000 egzemplarzy.

Seria II (1965-1968)
W 1968 na rynku pojawił się następca W111''' - Mercedes-Benz W108, toteż zredukowano paletę niemodnych już Heckflossów do jednego modelu:
'''230S
Oprócz silnika oraz kilku detali stylistycznych, nie różnił się on od '''220S. 

'''230S napędzany był motorem o większej, niż w '''220S, pojemności skokowej i innym układzie zasilania w paliwo - dwa gaźniki Zenith (nadal jednak - typ M180''). Dyskretne zmiany w nadwoziu to:
więcej chromowanych ozdób w tylnej części nadwozia (przy światłach, na słupkach C);
nowy kształt lamp tylnych.

W ciągu trzech lat produkcji, fabrykę w Sindelfingen opuściło ponad 41 000 sztuk '''230S, przy czym w ostatnim roku wytwarzania - tylko 80.

Ciekawostki
Model Mercedes-Benz W111 230S był wykorzystany przez Stanisława Bareję w serialu Zmiennicy w odcinku 12. "Obywatel Monte Christo".
Model Mercedes-Benz W111 220S był wykorzystany w filmie Zapalniczka.