Alta GP – samochód Formuły 1 zaprojektowany przez Geoffa Taylora. Pierwszy samochód Alty, który wziął udział w Formule 1. W trzech wyścigach Formuły 1 wystartowali nim Crossley i Joe Kelly.

Historia
Samochód powstał w 1948 roku, a niektóre części pochodziły z przedwojennych modeli. W stosunku do poprzedników ulepszono niezależne zawieszenie, zmieniono silnik na doładowany o pojemności 1,5 litra i mocy 230 KM. Nadwozie nie było w modnym ówcześnie kształcie cygara. Wadą samochodu była wysoka zawodność – chociaż samochód ustanowił szereg rekordów prędkości na krótkich dystansach, to okazał się zbyt awaryjny w wyścigach o dłuższych dystansach.

Pierwszy ukończony samochód (oznaczony GP1) sprzedano George'owi Abecassisowi, który używał go w różnych zawodach w latach 1948–1949, ale ukończył tylko jeden wyścig. Następnie Abecassis korzystał z silników Alty w samochodach HWM.

Zmodyfikowane w stosunku do GP1 egzemplarze GP2 i GP3 zostały ukończone odpowiednio w 1949 i 1950 roku i zostały sprzedane odpowiednio Geoffowi Crossleyowi i Joemu Kelly'emu. Model GP2 miał przeprojektowane nadwozie, przez co samochód miał kształt odwróconej litery T. W GP2 wykorzystano nadwozie rurowe. Poprawiono także niezależne zawieszenie, w tym wahacze. W przodzie samochodu znajdowała się chłodnica chłodząca umieszczony z przodu silnik.

Crossley zajął siódme miejsce w Grand Prix Belgii 1949. Następnie zaczął ustanawiać serię rekordów prędkości na torze w Montlhéry. Kelly koncentrował się na wyścigach w Irlandii, a jego najlepszym wynikiem było trzecie miejsce w Ulster Trophy w 1952 roku. Obaj kierowcy wzięli udział w pierwszym wyścigu Formuły 1, Grand Prix Wielkiej Brytanii 1950. Kelly ukończył wyścig, ale nie został sklasyfikowany. Crossley wycofał się z powodu awarii układu przeniesienia napędu.

Kelly później znacznie przebudował swój model, i wystawiał go w Irish Racing Automobiles w latach 1952–1953, przy czym silniki Alta zamienił na jednostki Bristol.

Wyniki w Formule 1


Przed 1958 rokiem nie przyznawano punktów w klasyfikacji konstruktorów.

Bibliografia