Moskwicz 400-420''' i '''401-420''' (ros. Москвич-400-420, 401-420'') – radzieckie samochody osobowe produkowane przez Moskiewską Fabrykę Samochodów Małolitrażowych (MZMA - Moskowskij Zawod Małolitrażnych Awtomobilej) w latach 1947 - 1956, na bazie niemieckiego Opla Kadetta K38.

Historia i opis modelu
Pierwszy egzemplarz modelu 400-420, który zapoczątkował istnienie marki Moskwicz, zjechał z taśmy produkcyjnej moskiewskich zakładów 4 grudnia 1946 roku.
Pod względem konstrukcji i wyglądu nadwozia był dokładną bezlicencyjną kopią niemieckiego Opla Kadetta K38, w jego mniej popularnej czterodrzwiowej odmianie (podstawową odmianą Kadetta była dwudrzwiowa). Wybór czterodrzwiowego Kadetta jako pierwowzoru radzieckiego popularnego samochodu został dokonany osobiście przez Stalina tuż po zakończeniu wojny w Europie, na pokazie samochodów 19 czerwca 1945. Wygrał on w rywalizacji z podobnym samochodem KIM 10, wytwarzanym przez MZMA przed wojną, nawet pomimo tego, że w nowej wersji KIM-10-52 otrzymał nadwozie skopiowane z Kadetta. Wbrew potocznej opinii, Rosjanie nie zdobyli w Niemczech oprzyrządowania do produkcji ani dokumentacji Kadetta, lecz musieli je odtworzyć i wykonać na nowo, z pomocą zatrudnionych w tym celu niemieckich inżynierów, pracujących w Niemczech.

W pełnym oznaczeniu samochodu "400" oznaczało typ silnika, a "420" model nadwozia. Czterodrzwiowy Moskwicz 400-420 posiadał nośne nadwozie oraz niezależne przednie zawieszenie typu Dubonnet. Wyposażony był także w hamulce hydrauliczne. Ciekawostką był napęd wycieraczek szyby od silnika - ich prędkość zależała od obrotów silnika. Typowo dla samochodów przedwojennych, pokrywy silnika były unoszone na boki, a koło zapasowe było przewożone na zewnątrz na niewielkim bagażniku, który był dostępny tylko od wewnątrz (za odchylanym oparciem tylnego siedzenia).

W pojeździe montowano silnik dolnozaworowy M-400 o pojemności 1074 cm³ i maksymalnej mocy 23 KM przy 3600 obr./min. Mimo niewielkiej mocy, jednostka ta była trwała, względnie ekonomiczna (zużycie paliwa 8 l/100 km) i mogła pracować na niskooktanowej benzynie. Napęd był przekazywany na tylne koła przy pomocy trójstopniowej niesynchronizowanej skrzyni biegów. Jednostka napędowa pozwalała rozpędzić samochód do maksymalnej prędkości nie przekraczającej 90 km/h. Zaletą samochodu było dobre pokonywanie kiepskich dróg gruntowych, dzięki dużemu prześwitowi, dużym kołom i wystarczającej mocy pociągowej silnika na małych obrotach. W toku produkcji wprowadzano drobne ulepszenia. Od 1954 roku model 400-420 został zastąpiony w produkcji przez 401-420, napędzany ulepszonym silnikiem M-401 o mocy zwiększonej do 26 KM. Od stycznia do kwietnia 1956 produkowano model przejściowy 401-A1, napędzany silnikiem M-402, stanowiącym napęd nowego Moskwicza 402.

Produkcja i warianty
Podstawowym modelem nadwozia był sedan 400-420, produkowany od grudnia 1946 do 1954, w ilości ok. 114 000 sztuk. Od 1954 do 1956 produkowany był sedan 401-420 z mocniejszym silnikiem,  lecz zewnętrznie samochody te się nie różniły. Łącznie wyprodukowano  216 606 sedanów. Drugim modelem nadwozia był kabriolet 400-420A, produkowany w latach 1949-1952 (17 742 sztuk). Jedyną przyczyną powstania tego wariantu, mniej praktycznego w warunkach klimatycznych ZSRR, były ograniczone moce produkcyjne kombinatu Zaporożstal, który był jedynym dostawcą  odpowiednio dużych płatów blachy na dachy samochodu. Miał on dla usztywnienia nadwozia stałe ramy nad oknami bocznych drzwi, a pomiędzy nimi wstawiano wygięte pałąki, na których opierał się rozłożony brezentowy dach. 

Trzecim wytwarzanym modelem nadwozia był trzydrzwiowy furgon 422 (400-422 i 401-422), z drewniano-stalowym nadwoziem, produkowany od 1948 do 1956 roku. Opracowano także pięciodrzwiowe kombi 400-421, z drewniano-stalowym nadwoziem, lecz zbudowano tylko kilka prototypów (jeszcze w Niemczech), które nie weszły do produkcji. MZMA produkowały także same podwozia 400-420K (2562 sztuk), karosowane później w warsztatach niestandardowymi nadwoziami.  Łącznie wyprodukowano 247 439 Moskwiczy pierwszej generacji, wszystkich wersji.

Moskwicz 400 był przewidziany jako tani i popularny samochód, dostępny (po raz pierwszy w ZSRR) w normalnej sprzedaży dla ludności. Jego cena wynosiła 9000 rubli i była prawie dwa razy niższa od ceny GAZ-M20 Pobieda (16 000 rubli), przy przeciętnej pensji 700-900 rubli. Od końca 1954 roku jednak pojawiły się w ZSRR trudności w zakupie nowego samochodu dla przeciętnego użytkownika, z powodu zwiększonego popytu i wiążącej się z tym konieczności oczekiwania w kolejkach (utrzymujące się praktycznie do końca ZSRR). Oprócz użytkowników prywatnych, liczne Moskwicze wykorzystywano jako samochody służbowe w różnych instytucjach i organizacjach, w tym w milicji. Samochody te także eksportowano od 1948 roku, m.in. do Finlandii (3400 sztuk), Polski, Albanii, Chin.

Dalsze prototypy
Próbą rozwoju samochodu był model Moskwicz 401-424E z 1949 roku, z nowocześniejszym nadwoziem, lecz zbudowano tylko partię próbną. Jego odmianą z nowszym silnikiem o mocy 33 KM był Moskwicz 403E-424E (ros. Э - "E" oznaczało wersje eksperymentalne).

Dane techniczne
Dane modelu 400-420 (różnice dla 401-420):
Nadwozie: samonośne, stalowe, 4-drzwiowe, 4-miejscowe
Długość/szerokość/wysokość: 3855 / 1400 / 1555 mm
Rozstaw osi: 2340 mm
Rozstaw kół przednich/tylnych: 1105 / 1170 mm
Szerokość kanapy z przodu/tyłu: 1060 / 920 mm 
Masa własna: 855 kg
Masa całkowita: 1155 kg (4 pasażerów)
Prześwit pod osiami: 200 mm

Silnik: M-400 (M-401) - gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy rzędowy, dolnozaworowy, chłodzony cieczą, umieszczony podłużnie z przodu, napędzający koła tylne
Pojemność skokowa: 1074 cm³
Średnica cylindra x skok tłoka: 67,5 x 75 mm
Moc maksymalna: 23 KM przy 3600 obr/min (26 KM przy 4000 obr/min)
Stopień sprężania: 5,8:1 (6,2:1)
Maksymalny moment obrotowy: 55 Nm przy 2000 obr/min (58 Nm przy 2200 obr/min)
Gaźnik: K-24, później K-24A, K-25, K-25A
Skrzynia przekładniowa mechaniczna 3-biegowa, niezsynchronizowana (od 1951: zsynchronizowane biegi II-III, z dźwignią na kolumnie kierownicy)
Pojemność zbiornika paliwa: 31 l

Zawieszenie przednie: niezależne, podłużne wahacze resorowane sprężynami, amortyzatory hydrauliczne jednostronnego działania
Zawieszenie tylne: zależne, sztywna oś na podłużnych resorach półeliptycznych, amortyzatory hydrauliczne jednostronnego działania
Hamulce: przednie i tylne bębnowe, hydrauliczne; hamulec ręczny mechaniczny na koła tylne
Ogumienie o wymiarach: 4,50x16", później 5,0-16"

Prędkość maksymalna: 90 km/h
Zużycie paliwa: 8 l/100 km przy 30-50 km/h
Przyspieszenie 0-80 km/h: 55 s



Bibliografia
Moskwicz-400-420A, "Awtoliegendy SSSR" Nr.5, DeAgostini 2009, ISSN 2071-095X, 
Lew M. Szugurow, Awtomobili Rossii i SSSR. Cz.1'', Moskwa, 1993,