Witold Balcerowski (ur. 10 sierpnia 1935 w Pińsku, zm. 9 listopada 2001) – polski szachista, mistrz FIDE od 1983 roku.

Kariera szachowa
Balcerowski zaczął trenować szachy w wieku piętnastu lat. Rozwojem jego talentu zajął się Kazimierz Makarczyk. W 1952 r. zdobył tytuł mistrza Polski juniorów, jednak następne kilka lat poświęcił na zdanie matury i wyższe studia. Do czołówki polskich szachistów awansował na początku lat 60. Reprezentował Polskę w rozgrywkach drużynowych, m.in. . W latach 1960–1972 jedenastokrotnie awansował do finałów indywidualnych mistrzostw Polski, dwukrotnie zdobywając złote medale (Poznań 1962, Lublin 1965). Brał udział w kilkunastu meczach międzypaństwowych i turniejach międzynarodowych, najlepszy rezultat uzyskując w Polanicy-Zdroju w 1963 r. (memoriał Akiby Rubinsteina, IV miejsce). Innym jego sukcesem było dzielone II-V miejsce w Lublinie w 1968 roku.

W latach 1954–1977 zdobył dziesięć medali drużynowych mistrzostw Polski, w tym złoty, w 1965 r. w Krakowie, w barwach klubu Start Łódź.

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w kwietniu 1965 r., zajmował wówczas 207. miejsce na świecie.



Bibliografia
W.Litmanowicz, J.Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 59
Linki zewnętrzne