Karol Schrötter vel Karol Schroetter (ur. 12 marca 1884, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego. W czasie I wojny światowej walczył jako oficer rezerwy artylerii Cesarskiej i Królewskiej Armii. Od listopada 1918 walczył w obronie Lwowa jako dowódca 1 baterii 1 Pułku Artylerii Polowej „Lwów”. Pod koniec grudnia objął dowództwo 1 baterii, a w połowie stycznia 1919 dowództwo II dywizjonu 5 Pułku Artylerii Polowej. Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę między innymi na stanowisku zastępcy dowódcy 6 Pułku Artylerii Ciężkiej we Lwowie. Z dniem 20 lutego 1925 przeniesiony został do garnizonu Wilno na stanowisko dowódcy 3 Pułku Artylerii Ciężkiej. W opinii Jerzego Kirchmayera ''„był bezwzględnie najlepszym spośród wszystkich dowódców pułku, z jakimi miałem do czynienia w przedwrześniowym wojsku. O wartości pułkownika nie decydowały jednak wiadomości fachowe, ale zgoła niezwykłe wartości dowódcze i wychowawcze”''. Od jesieni 1929 pełnił obowiązki dowódcy 3 Grupy Artylerii po zmarłym płk. Roszkowskim, a w grudniu 1929 został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku i mianowany dowódcą grupy. Od 6 grudnia 1929 do 10 lipca 1930 był słuchaczem IV Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. W kampanii wrześniowej 1939 dowodził Ośrodkiem Zapasowym Artylerii Lekkiej Nr 6 we Lwowie. Na tym stanowisku organizował pododdziały artylerii, które wzięły udział w obronie Lwowa. Po kapitulacji miasta przed Armią Czerwoną, wbrew warunkom kapitulacyjnym, został w październiku 1939 zatrzymany przez NKWD i uwięziony w obozie w Starobielsku, a wiosną 1940 zamordowany w Charkowie. Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 awansowany został pośmiertnie do stopnia generała brygady. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów". Awanse podpułkownik – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów artylerii pułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 12 lokatą w korpusie oficerów artylerii generał brygady – pośmiertnie 5 października 2007 Ordery i odznaczenia Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921) Krzyż Walecznych (dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Bibliografia Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932 Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych Jan Czyrko, Zarys historji wojennej 5-go lwowskiego pułku artylerii polowej, Warszawa 1930 Jerzy Kirchmayer, Pamiętniki, Książka i Wiedza, wyd. III, Warszawa 1975 Piotr Zarzycki, Artyleria w obronie Lwowa w roku 1939'', Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (207) z 2005